ABNOBI

ABNOBI

montes Germaniae, pro locorum diversitate, varia sortiuntur nomina: in Franconia namque Stepgerwald vocantur; eorum pars circa Mcenum fluv. Ottenwald appellatur; et inter Hassiam, et Franconiam Spessart dicuntur, Pirckheimerô auctore, Die Baar, Willichiô, et Tscudô testibus. Tacir. sub inition De morib. Germ. Danubius; inqut, molli, et dementer editô montis Abnobae iugô effusus. Plin l. 4. c. 12. de eodem amne, ortus bic in Germania, iugis montis Abnobae, ex adverso Raurici Galliae opidi, multis ultra Alpes milibus. Αὔνοβα Ptolemaeo, cuius interpretes Latine reddiderunt Aunobimontes , et quidam Aunabii; alii etiam Aunobae, quasi pluralis numerus esset, ρὰ Αὔνοβα ὄρη. Eos decepir locutio nova et peregrina, quô pluralis numerus iungitur singulari, ὄρη τὰ καλούμενα Αὔνοβα. In Taciti quibusdam exemplaribus vocabulum Abnobae corruptum legitur Arnobae, et in aliquibus Arbonae, A Marcia no Capellâ Ad Novem dici adnotavit Rhenanus, sed corrupte, pro quo viri eruditi restituerunt Abnovam, ex quo haud inepte quidam coniecerunt, ipsis Germanis montis vocabulum fuisse, die Abeno we, a quo Latinis, Graecisque facta vocabula Abnoba, Aunoba, et Abnova: Rauraci montes sunt Ammiano. 1. 22. c. 8. Cluverio id montium iugum est, quod ab Rheni, Aroaeque confluentibus Septentrionem versus, ad oppid. usque Pfortzbeim, inter Rhenum, ac Danubii fontem, Nicrumque sternitur. Germ. Ant. l. 3. c. 48. Plura hanc in rem vide apud Virum illustr. Iac. Ottonem Commentar. ad Beat. Rbenanum Rerum Germanic. l. 3. p. 418.